The never ending search for nowhere

Today we were cleaning the JR. We found the salt and dessert sand into the storage lockers. Unbelieveble!

The more time we spent on Lanzarote, the more we become convinced that this a great place to stay for a long looooong time. In winter the climate is still very mild, even warm. The more we drive around the island, the more beautifull places and delicious restaurants we discover. La Raspa and Divana are newly opened busnisses at the inshore lake next to the marina. The one offers a delicious blend of Spanish and Frensh cuisine, the other serves one of the best pizzas we ever had. Christmas eve we dined with our friend Petra at Las Maretas, a local restaurant that serves simple but honest dishes of superb fish and meat. Life is good here, and at least 20 % cheaper than in Belgium. The ship shops next to the harbour are conveniend altough you sometimes have to wait a few days for materials to arrive. Who cares. This time we needed a new antenna. When we arrived it had installed itselve on deck. So Soraya was hoisted in the mast again. The water boiler needed a new thermostate and Jan Ha

Ready, set, ... Today the mini transat starts it's second leg from our harbour in Arrecife to the carabian. over 70 SOLO craft 6.5 meter depart at 11.00 hr. Yeah, not. Since the vessels have no engine, and sailing out the harbour is not permitted they have to be towed. Island logistics/logic dictate that you do that with 4 dinghies. Unaware of this somewhat short engined situation, we leave the harbour at 9.00 to withness the start of the race at sea. At 11.00 8 boats are out. 68 to go. The waiting game commances. By half past 3 they're finally all out and we position us behind the yellow starting buoy, behind the officials ship and behind about 5 other vessels that want to see everything from the first row. I try to paint the picture. The buoy is positioned about 300 meters from the shoreline. Left and right you can go aroud the island to set sail accross the Atlantic. Behind us is Africa, okay about 100 miles further that is. There is absolute radio silence. No shot is fire

We had a good crossing. Thanks to my crewmembers who were very helpfull during  2 days crossing. Jan was very scared again even thow there was no storm or high waves. So, it was a good decision to have 2 persons more on board. I was so happy for Jan to arrive on Lanzarote  Marina Rubicon, where we stayed for a short 2 day break to rest and to anchor in Papagayo bay. Lovely place.

On 27 th we sailed back to Marina Del Sur in the south of Tenerife. Soraya had to fly back to Belguim for hospital and dentist  visits. Meanwhile,  Jan was shaking all over due to the swell in the poorly protected harbour. A discomfort that was heavily compensated with  several visites at McDoalds. On the 29th Soraya flew back to Tenerife North.  The weather forecast predicted a good window  between the 2nd and 4th. Knowing we had to go through the channel from South to North again, this was our boarding call. Soraya went solo to San Sebastian, while Jan picked up 2 crewmembers at airport Tenerife South. Once again the forecast predicted a pleasant 10 knots, that in the end turnen out to be well over 25 in the channel. Bottomline, look at the forecast, then add 15 knots.  Soya teamed up with our friend and neighbour in Arecife Michael' a German guy and his boat Amaral.He hadhis new girlfriend aboard with little boat exerience and a tough to ignore tendency to get seasick. Poor thi

Jan and I fell in love with La Gomera. Leaving this island wasn' t easy and not just because  Jan is still afraid to go back on the ocean. The uncertainty about wind conditions in the acceleration zone between the islands is the biggest issue. One thing is certain... we learned a lot this month. In july and august you better stay in the harbour or close to the islands.... and that's what we'll try next week. I will sail North and then heading back to Lanzarote but passing North from the islands and not crossing the channels between them.

What is happening here ... so much wind and totally inpredictable as it seems.Today was anything but fun, it was struggle to survive. And those who know me, hearing from me that sailing isn't fun .... . Fortunatly I had a terrified but able crewmember who despite a panic attack and sea sickness on crutial moments turned out to be reliable and helpfull Thanks Jan and of course our faithfull Ship JR who performed outstanding in a continuous 8 bft with gusts of wind up tot 44 knots. This is not what i'm aiming for ... like ever again. The Canarias are beautifull and great but the accelaration zones between the islands in summer are down right death traps for unexpierience sailors. Since we survived we must be at least somewhat experienced. In the end all turned out well, the sea calmed down to a stable 6 and 5 wales accompanied us to the nice and welcoming La Gomera harbour.

Gran Canaria. Hopes were high when we left Fuertaventura that Gran Canaria would bring us new harbours with welcoming pontoons, yeah yeah, and some places to anchor too, yeah yeah .... Did we mention before that Jan is not that much into anchoring? And that that's somewhat of an understatement? We leave the port of Moro Jable at 6.30, when the sun is comming up. Ah, the smell of diesel fumes in the morning! Yeah, we were berthed next to the ferries, and the too leave when the roosters crow, and at midnight, and every 4 hours, since Fred Olson as well as Naviera Armas frequent this place.Convienient. And since the blow the horn when leaving the harbour ... No wake up call needed.  After a few great hours sailing, we arrived in the acceleration zone between the islands. From 15 to 38 in minutes, that's acceloration for you! Reefs enough in our new sails, so we got without any trouble at a great pace 7,8 average, to the leward side of Gran Canaria where all wind vanished as f

We were so happy with our new lazybag. But when we went out to sea, hoisting the main sail, all our reef lines went all over the place including one threw the boom. Mister sailmaker (nice and lovely guy called John) forgot to re- attach them. So our first sailing adventure lasted exactly 3 min and 50 sec

Lucky us... the engine survived. No damage at all. Not ready to leave today, but tomorrow we will.

We found out that our engine runs on diesel fuel, not on burned rubber, and that an impeller only pumps seawater when the seacock is open.

Gisteren waren we bijna op weg naar nergens zonder het in de gaten te hebben. Onze zomervakantie begon en we vlogen van Brussel naar Arrecife - Lanzarote, onze huidige thuishaven. Tot we een uurtje voor het landen de piloot het volgende hoorde zeggen in Broken English; "Diear Passanchers, we have little engine problem. We will not go to Lansaroote buut to Chran Canaria. They chave maieentenaance for aejrplane and loncher runway to land." Vervolgens slaat de jonge vrouw op de stoel voor ons de handen voor de ogen, trekt wit weg en klampt een hostess aan. En met haar, nog een dozijn anderen. Uit het weinige Spaans dat we verstaan blijkt dat ze met trouwkleed en al op weg was naar lanzarote, net als het Belgisch vrouwenbasketball team voor de Europeese bekerfinale. Enig verontrust oestrogeen maakte zich meester van het vliegtuig dat met één motor verder hobbelde naar Gran Canaria. Het was warm en er was hoe dan ook een hoop turbulentie. De combinatie motorproblemen en turbulent

Yesterday evening Otto from 'Hanna' came to visit me and we drunk a glass of wine. He showed me his strong and beautiful sailingjacht made in Germany (Hamburg). I'm sorry but i forgot the brandname. Otto is a solo sailer. He wants to go for the second time to Rio the Janeiro and asked if i want to go with him. Very nice, but at this moment we have other plans. We stay in touch and if i like to do a Beagle sailing tour, i just have to say or ask, he said. On Wednesday i left the JR..... back to Belgium. Happy to see Jan again, little bit sad to leave the boat. Till we meet again......the song we sung when Kees left on the 24th....

Marleen,  Henny and I enjoyed our last day. Monday morning was so strange... felt a little bit empty without the Muppets. It was so funny and fine. On Tuesday M. En H. flied back to the Netherlands.  I tought flying next day in the late afternoon, but good that i checked in late Tuesday

Thursday to much wind. 30 knots on the harbour. .. We stay in the harbour.  The guys are doing jobs on the boat. It loks like a hobby. I can imagine, Jan probably don't:) On Friday we leave the harbour early in the morning with 20 knots of wind. ETA isla Graciosa is 2 pm, but the weather isn't that good... cloudy, more wind,  cold, high waves.... Around 12 pm we have 28 knots , waves of 2-3 m and sailing up wind. ... i decided to turn around and go south. That was a good decision.

♥ SoJas time On the 19 th Jan flied back to Belgium. In the afternoon arrived Pinkel and Henny for one week. 

Margaretha left early for flight back to the Netherlands. For Marleen and Katleen a few more sailing hours.

Sailing with 25 knots (average). Wind is very variable. Not normal for the Canaries.  Jan and i are very happy with our new smaller mainsail with 3 reeves.

Jan guided the girls around the island. They enjoyed a lot.

Margaretha,  Kathleen and Marleen arrived.  Marleen was just 5 minutes on board.... we did a evening sail with 25 knots. Jan helped a hand. The girls don't know the boat yet.

Jan (our epoxyman and more) Clife (rigger and womenizer) Sandy (epoxygirl)

Op de foto's zien we het eindresultaat. Fier en gelukkig op het werk en het resultaat.

Op 1 mei vertrekken Jan en ik naar Lanzarote. De boot gaat uit het water en krijgt groot onderhoud o.a. het onderwaterschip. Nadien komen enkele zeilers meevaren als kennismakingstocht. De bedoeling is om in de toekomst teams te vormen om oversteken te gaan doen. Misschien eerst eens naar de Azoren of onmiddellijk door naar de Carribean Sea.... dat weten we nog niet. We beginnen nu in mei en bouwen op die manier op. We kijken ernaar uit.

4 weken na de ingreep begrepen Jan en ik dat het wel eens stressie zou kunnen worden om midden november klaar te zijn voor de oversteek. De ingreep vergt veel langere revalidatie dan verwacht en dan moet er nog een 2 de vervolgingreep komen en een 3de voor de afwerking. De afgelopen 2 jaren leefden we al van dag naar dag. Ik had graag een doel gehad en had die ook wel nodig, maar het is niet altijd zoals je zou willen in het leven. Toch maar besloten om dus voorlopig niet te plannen op langere termijn. Er waren daarnaast n og andere signalen die erop wezen dat het verstandig was niet overhaast tewerk te gaan. Maar goed... gelukkig hebben we mei als vooruitzicht. JR gaat het water uit en krijgt zijn onderhoud. We hopen de nieuwe zeilen erop te krijgen en dan met de crew heerlijk te kunnen gaan zeilen.  Na een lange en moeilijke winter is het heerlijk om dit in het vooruitzicht te hebben.

Vanaf mei zullen we zeilen met een set nieuwe zeilen. Heerlijk. Vooral omdat het kleindere zeilen zijn. Wij ondervinden dat er alleen maar meer wind is en in de gebieden dat we nu vertoeven en naar toe willen gaan, staan er gemiddeld 25 knopen wind. Dus... en het belangrijkste is dat we investeren in een Ronstan karrensysteem om het grootzeil in de mast te heisen en snel te kunnen laten zakken. Die plastieken leuvers waren al lang een frustratie bij mij (Soraya) en afgelopen zomer met zwaar weer hebben we geleerd dat de eerste volgende investering zonder twijfel een Ronstan systeem moet zijn. Het komt eraan.

We hebben net besloten om toch naar Dusseldorf te gaan. Na veel geloop, gezoek en mailen komen nu eindelijk de offertes binnen die we 2 mnd terug in Spanje (Lanzarote) vroegen. We willen de zeilboot nog 'groener' maken dus overwegen we zonnepanelen en windgenerator. Daarnaast kijken wat comfort aan boord nog kan verhogen, zeker voor lange tochten met Jan erbij. Helemaal last minute spraken we af op de boatshow met een aantal zeilvrienden. Het was een fijne dag. En onze nieuwe zeilgarderobe is besteld. Blij dat we zijn.

Na mijn herstel kunnen we verder gaan met de voorbereidingen van de oversteek. Uitkijkend en dromend van dit avontuur maakt dat 4 februari (de dag van de eerste en zwaarste ingreep) draaglijk wordt om te ondergaan. Het is meer dan genoeg geweest... maar zoals altijd wegen de laatste loodjes het zwaarst. Op 16 november ontmoette ik in ons huis in Heffen voor de eerste keer de crew. Zowel de mannen en vrouwen waren allen aanwezig. In het late najaar van 2015 plannen we een vrouwentocht van Lanzarote naar Cabo Verde (8 tal dagen) en in januari 2016 een mannentocht van Cabo Verde naar Carribean (Martinique of St. Lucia - 17 tal dagen). Het was een super gezellige namiddag en kennismaking op 16 november. Iedereen is ook zo super gemotiveerd. We hebben er met z'n allen ontzettend veel zin in. Heerlijk! Mijn lieve man Jan daarentegen heeft het moeilijk. Zal ik of zal ik niet deel uit maken van de mannencrew. Hij twijfelt nog steeds... maar tijd zal raad brengen. Welke keuze hij ook m

De weg naar nergens loopt nooit rechtdoor.  Zijwegen, parkeerplaatsen, haarspeldbochten, wegenwerken ... Het gaat alle kanten op. Af en toe kom je ook op een rotonde. In het midden staat dan iets waar je omheen moet. Soms ontwijk je het vlot en dan sla je al snel een weg in er weer vandaan. Een andere keer leidt de afslag terug naar waar je net nog was. De schier eindeloze lus waar ik nu op zit is groot. Ik draai er al meerdere jaren omheen. Alsof ik het immense middenstuk steeds weer opnieuw en opnieuw vanuit alle mogelijke hoeken moet bekijken voor ik hier weg kan. Ik weet nog hoe en wanneer ik hier aangekomen ben. 25 december 2009. Maar hoe ik er af raak, en in welke richting het dan verder moet, daar kwam ik tot op heden nog niet achter.  Al die jaren loop ik alleen maar om dat immense Guernicaanse ding in het midden. De makers zijn bekend. Het behaagde hen een post-apocalyptisch gedrocht te creëren waarin zowel de meest tedere gevoelens die je kan hebben voor wie je l