Margaretha, Kathleen and Marleen arrived. Marleen was just 5 minutes on board.... we did a evening sail with 25 knots. Jan helped a hand. The girls don't know the boat yet.
En zo begint de reis naar nergens op de laatste dag van het jaar 2014. (Translation tool see below) Ongeacht waar we zijn, in dit geval Porto Naos op Lanzarote in het Canarische gebied, we zullen altijd even ver verwijderd zijn van ons einddoel. Nergens. Wellicht denken een aantal onder jullie; "Reizen naar nergens; is dat niet zoiets als zoeken naar niets?" Dat klopt. Wie dat aanvaardt zal deze blog begrijpen. Wie met deze stelling niet goed weet waarheen, die komt er misschien achter door met ons mee te reizen. Wie nu al een beetje meewarig met het hoofd schudt, zal eerder vroeger dan later afhaken. En dat is prima. Wat wij meenemen op onze queeste zijn de mensen en gedachten die ons helpen om dichter bij nergens te komen. Wie ons daarin wil afremmen, afleiden, afbuigen of overtuigen om een andere bestemming te kiezen, laten we graag verblijven op de plek waar ze zich bevinden. Wij reizen en zoeken verder. Vraag is; reis jij mee?
‘Een jarige aan boord’ Zeiltochtje Valencia-Calpe-Valencia met John Rensen: 26/10 tot 2/11/2019 Dag 1(za 26/10): eerste zeildag van Valencia naar Gandia De dag ervoor rond de middag aangekomen in Valencia en eerst de boot netjes gemaakt en proviand ingeslagen. Met een klein hartje vertrok ik (Luc) samen met mijn vrouwtje Natacha en kapitein 😉 Soraya richting onze eerste stop ‘Gandia’. Het was voor mij mijn eerste echte zeilervaring (de daguitstapjes op de Grevelingen en de havengeul van Zeebrugge, reken ik niet mee) maar ik was in zeer ervaren gezelschap en het vertrouwen was zeer groot. Weinig tot geen wind. Dus veelal op motor gevaren en niet zeeziek geweest wat al een hele geruststelling was. Yes, ik word nog een echte zeebonk. Dag 2(zo 27/10): van Gandia naar Calpe Een jarige aan boord. Een prachtige dag en lekker temperatuurtje rond de 25c° maar weeral bijna windstil. Een prachtig stukje natuur langs de kust en een half gezonken Ferry gezien a...
De weg naar nergens loopt nooit rechtdoor. Zijwegen, parkeerplaatsen, haarspeldbochten, wegenwerken ... Het gaat alle kanten op. Af en toe kom je ook op een rotonde. In het midden staat dan iets waar je omheen moet. Soms ontwijk je het vlot en dan sla je al snel een weg in er weer vandaan. Een andere keer leidt de afslag terug naar waar je net nog was. De schier eindeloze lus waar ik nu op zit is groot. Ik draai er al meerdere jaren omheen. Alsof ik het immense middenstuk steeds weer opnieuw en opnieuw vanuit alle mogelijke hoeken moet bekijken voor ik hier weg kan. Ik weet nog hoe en wanneer ik hier aangekomen ben. 25 december 2009. Maar hoe ik er af raak, en in welke richting het dan verder moet, daar kwam ik tot op heden nog niet achter. Al die jaren loop ik alleen maar om dat immense Guernicaanse ding in het midden. De makers zijn bekend. Het behaagde hen een post-apocalyptisch gedrocht te creëren waarin zowel de meest tedere gevoelens die je kan h...
Reacties
Een reactie posten