Tekst Artikel Bailear en Baleares (geschreven najaar 2017 vr 2 magazines (Toerzeilers en Apres Voile van Beneteau Club Nederland)

Bailar en Baleares 

Beste zeilers, ik ben Soraya, even oud als mijn boot lang is. Mijn Beneteau Oceanis 43 is bijna 8 jaar. Na haar een paar jaar te leren kennen in de Nederlandse en Belgische kustwateren vertrokken mijn man (toen 47) en ik 3 jaar geleden richting zon. Het zou een bijzondere tocht worden. Niet in het minste omdat ik het deed tussen zware behandelingen door, die ik kreeg  tegen borstkanker. Deze diagnose maakte dat ik op mijn 39 mijn leven heel ernstig moest herbekijken.  

We gingen richting Lanzarote en bleven 2 en half jaar hangen op de Canarische eilanden. De droom om verder te varen richting Caraïben en de Pacific over te steken naar Australië moest ik opbergen. De kracht en de uithouding die ik had ben ik totaal kwijtgeraakt. Lanzarote, maar ook de andere Canarische eilanden zijn bijzonder. Ik was er graag.  Maar de zeilcondities zijn er vaak dermate stevig dat de lol er na een tijdje af was. Gemiddeld 6 bft en heel vaak meer, is iets te sterk voor mijn gezondheid en Jan is hoe dan ook een zelfverklaarde salonzeiler.  

Ik gooide het roer om en nam me voor om te gaan varen met opstappers in rustiger vaarwater. Sinds drie jaar neem ik meermaals per jaar mensen mee die een beetje scheef hangen en een paar nachtjes doorsteken met plezier hun vakantie noemen. Begin dit jaar stak ik met 4 mannen in 5 dagen en nachten terug over naar het Europese vasteland. Van Portimao door Gibraltar tot in Valencia. En daar begint mijn zomers verhaal. 

Als je naar de Balearen wil is Valencia een heel dankbare startplaats. De Marina Valencia is bij de meest betaalbare in Spanje en ze hebben er vooral een Noord Spaanse mentaliteit. Harde werkers en redelijke prijzen. Hoewel redelijk nog altijd stukken duurder is dan we in Nederland en België gewend zijn. Toch heb ik niks dan lof. De  ‘John Rensen’, ter nagedachtenis genoemd naar mijn vader die binnenvaart kapitein was op ons 110 m bulk- en containerschip, kreeg er zonnepanelen bij, nieuwe servicebatterijen, een nieuwe batterijlader en een windgenerator. Prima vakwerk van de behulpzame technici van Navaltec en een goeie boat shop.  

Eind augustus, lekker warm, stappen vijf mannen op om een eerste trip van 3 weken te maken naar de Balearen. Een paar kende ik al van vorige reisjes, een ex-collega uit het ziekenhuis en een paar nieuwkomers. Maar wat een jolige bende!  

We steken van wal na een uitgebreide kennismaking met de boot, een goeie safety briefing, rondleiding aan boord en een paar rondjes oefenen op overstag, gijpen en reven. Dat doe ik standaard met nieuwe opstappers. Want hoewel ik mijn opstappers voornamelijk vind via bemanningsbanken, merk ik dat wel eens een verschil kan zitten tussen de leuke stoere verhalen vooraf bij de kennismaking en de effectieve zeilvaardigheden aan boord. Ik hoef geen topzeilers; ik vaar zo nodig single handed. De hoeveelheid zeilkennis van mijn vakantiecrew vind ik minder belangrijk maar ik verwacht wel een hands on mentaliteit. Iedereen moet meehelpen. Deze ploeg bestond uit een paar totale newbies en een paar mannen met wat meer ervaring. Het belangrijkste is dat de sfeer vanaf dag 1 opperbest is. De taken werden vlot verdeeld en afgewisseld en er is geen enkele zeilprins met knechtjes aan boord. Een zelfsturende crew was het. Top.  

Ik vertrek richting Ibiza voor een tocht van ongeveer 85 nm wat later in de middag. Bij oversteken tussen eilanden doe ik dat wel vaker. Je hebt nog iets aan je vertrekdag en geen ochtendstress. Na een dutje bij aankomst, meestal iets na de middag, kan je ‘s avonds dan al meteen een leuk restaurantje uitkiezen op je nieuwe bestemming. Lekker chill.  

Plan is om na een rustige nacht tegen de middag aan te komen in Bahia Sant Antoni. Clubbers weten dat hier het beroemde Café Del Mar op het strand ligt. Het weer rond de Balearen was mij niet 

bekend, maar afgelopen zomer waren er regelmatig onstabiele periodes. Meer regendagen en onweer dan normaal en ook hardere winden, maar globaal blijft het een prachtig klimaat.  

Ik neem nooit risico’s, zeker ‘s nachts niet. Zet samen met de jongens het stagzeil en trek een extra reef in mijn verkleind grootzeil. Ik liet het drie jaar geleden maken om de harde winden rond Lanzarote beter te beheersen en ik heb er nog geen moment spijt van. Het is standaard een reef kleiner gesneden dan 100% en heeft daarbij nog eens drie reven die ik kan bedienen vanuit de kuip. Werkt fantastisch, al heeft het enige moeite gekost om de zeilmaker te overtuigen van mijn concept. Maar als n vrouw iets wil … 😉  

Ibiza is prachtig en tegen mijn verwachting in zoveel meer dan een party-eiland. Wie n beetje weg blijft van het toeristische deel in Sant Antoni en gaat ankeren in Cala Portinatx, Cala de Sant Vicent, Cala Talamanca vindt er mooie plekken. Tot het gaat stormen.  

De derde nacht krijgen we dermate veel wind dat de keuze van Bahia Jondal, aan de beroemde Lounge Club Blue Marlin, niet de goeie blijkt bij valavond. Daar gaat ons plan ‘Bailar en Baleares’. Het anker krabt en wil maar niet pakken. ik beslis een nachttocht uit te zetten naar de dichtstbijzijnde haven. De wet van Murphy maakt dat het die van Ibiza stad is. Toch nog ruim 20 nm. Een heftiger tochtje met regelmatig aanhoudende pieken tot 7 bft, maar doenbaar.  

Aanleggen is mijn specialiteit, maar in de regen met een dikke 6 in de haven; zeker deze haven, is dat om half 2 ’s nachts eigenlijk net niet leuk meer. Vooral omdat de marinero, die enkel Spaans spreekt, geen hand uitsteekt en zijn eerste woorden zijn; ‘338 euro cash por favor’. U wist het misschien al, maar 1 nachtje liggen zonder enige service in de hooguit zeer matige haven van Ibiza stad kost voor mijn 13 meter in juli/augustus 338 euro en dan moesten we om 12 uur ’s middags alweer weg of het is bijbetalen. Decadent contrast met het maandloon van de marinero die zo”n 900 euro per maand verdient. De volgende ochtend is de wind gaan liggen en we steken van wal naar Cala Talamanca voor een ankerplaats en bezoek aan de oude Ibiza stad. Het was de 50€ havengeld per persoon van de vorige nacht uiteindelijk best waard.  

Via Cala Portinatx steken we de 50 voor de boeg liggende nm in daglicht over naar Mallorca. De crew doet het goed en ik beslis omheen het eiland te gaan via de loefzijde. De moeilijkste maar ook mooiste keuze. De ruwe kustlijn is diep uitgesneden en quasi onbewoond. We verblijven gedurende een aantal dagen in meerdere baaien meto.a. als highlight Cala Andratx.  We varen tot Puerto De Alcudia in het noorden. 

 Jan, mijn echtgenoot komt ingevlogen en met hem verken ik het eiland. Hij is ‘van de wal’ en hoewel best een goeie zeiler, liever enkel bij dagtochtjes aan boord met weinig volk. We hebben er goeie afspraken over en dit werkt prima zo. Naast de wondermooie natuur en het diverse landschap is de prachtige hoofdstad Palma de Mallorca met oa. het kleine maar mooie museum voor moderne kust met een behoorlijke Miro collectie één van de vele hoogtepunten.  

Tijd om terug te varen naar Valencia. We steken over met overnachting op Formentera en krijgen onderweg een niet geplande MOB oefening. Een zitkussen waait overboord. Enkele kijken en wijzen, twee andere doen het lier- en schotenwerk en ik kijk goedkeurend toe hoe onze drenkeling verbazend vlot terug aan boord raakt. Er moet gezoend worden! 

De reis was meteen de vuurdoop voor het nieuw geïnstalleerde materiaal. De zonnepanelen doen perfect hun werk, wat van de windgenerator helaas niet gezegd kan worden. Ik kocht een Silent Wind 400 en het probleem is momenteel nog steeds dat die maar bijlaadt als de spanning van de accu’s onder de uitgangsspanning van de service accu’s ligt. Maw, het moet al heel erg waaien voor 

hij meer dan 12 A uitstuurt. Dat kan niet de bedoeling zijn. Het wordt een hele zoektocht. We stellen vast dat het probleem de boost (charge) controler is.  

Intussen ben ik 2 reizen verder. Ik ging oa nog naar de start van de Volvo Ocean Race in Alicante met een team enthousiastelingen. Maar de windgenerator werkt nog altijd niet naar behoren. De servicemannen van Silent Wind waren druk met enkele boten van de Volvo Ocean Race die zij ook servicen. En dan val je, zelfs als toch eerder zeldzame zeilcapitana, tussen wal en schip. Ik ben duidelijk Dee Caffari niet.  

Zijn de Balearen de moeite om aan te doen? Zeker. Maar Spanje is duur; en al zeker de eilanden. Als je het kan doen met een aantal gelijkgestemden die ook een redelijke bijdrage leveren in werk en onkosten, is het er heerlijk ankeren, rondrijden, naar de wal met de dinghy voor cocktails en een zalig sunset