Valencia - Altea - Valencia april 2019

Na de varaderodagen 2 dagen verwaaid gelegen.  Daarna vertrokken met ruime wind richting Denia. Wat gingen we snel!!!!

Vervolgens naar Calpe en Altea, waar opstapper afstapt en Jan aan boord komt.

Hier volgt verslag van Jan

In 2019 wordt het een beetje anders. Dit jaar wellicht wat minder momenten aan boord, maar langer. Ik vertrek 18 maart naar Valencia met Dina. De trip gaat niet met het vliegtuig, maar met de wagen. Dat heeft twee redenen. De minst leuke, ik ben geopereerd aan mijn linkeroog en mag niet vliegen omdat er nog een gasbel in mijn oog zit, om het afgescheurde netvlies op z’n plaats te houden. Anderzijds hebben we besloten, omdat ik voor langere periodes ga, dat het fijn is om mijn wagen te repatriëren naar Spanje. En dat blijkt een heel goeie beslissing. Hij blijft er.

Het eerste deel van de reis is puur in functie van bootonderhoud. Dina is een geweldige hulp en met z’n twee en de hulp van de varadero in Pobla marina wordt JR weer helemaal spic en span. Eens terug te water, zet ik koers richting Allecante. Althans, dat is de intentie. Daar zal over 3 weken Marcel opstappen. Net als Dina een meezeiler die al vaker aan boord was. In de tussentijd is het de bedoeling dat ik met Jan, twee weken aan boord ben. We willen de regio  rond Denia/Altea ontdekken.

Jan is terug klaar om vaker en langer aan boord te zijn. En dat bevalt inderdaad prima. We hebben een heerlijk tijd. We zeilen deze reis nog niet, maar de volgende keer, wanneer ik naar Mallorca ga, zal dat er zeker weer van komen. Nu is het een ontdekking met de wagen. Jan vliegt op Valencia en neemt de wagen mee naar Greenwich Marina, waar ik Dina ontscheep. Het is een kleine, gezellige, maar behoorlijk prijzige haven. Een Bentley Cabrio, Porche Panamera en MacLaren P1 voelt er zich thuis. Deze regio is dan ook het Nice van Spanje. Calpé is het bekendste oord bij de grote bevolking en heeft vooral een heel goeie vismijn. De haven van Calpé ligt aan de voet van de befaamde rots, met als gevolg dat je veel valwinden hebt bij aankomst. De vele visrestaurants met obligate mannetjes met menukaarten die je proberen binnen te lokken zijn wel goed, maar onze favoriet is het restaurant van de vismijn zelf.

Als je de grote rots rondt met de wagen, kom je in Moraira.  Een prachtige plek, met als gevolg dat het volgebouwd is met riante villa’s op grote stukken grond tegen de heuvel, uitkijkend op de zee. Een beter gevulde beurs is hier noodzakelijk. Maar het is wel echt héééééééél mooi. De haven is  volledig in handen van 700 mede-eigenaars. Gebouwd in de jaren 70 heeft ze vandaag, zoals vele havens hier, problemen om de hedendaagse 50+ ft jachten te leggen. De wachtlijst is, niettegenstaande de topprijzen, onhaalbaar lang. Van alle kustplaatsen is dit veruit de gezelligste.

We nemen ook een kijkje in Denia. Typische grote moderne haven, waarvan je er 3 hebt. Nogal inspiratieloos en grootstedelijk volgens Jan en niet meteen zijn ding. Ook Villajoyosa, aan de andere kant, vlak onder Benidorm is zielloos en kan niet bekoren. Maar, … dan is er Altea. Oorspronkelijk had ik niet de intentie om daar naartoe te gaan. Ik vermoede meer van hetzelfde. Man, was ik fout!

Altea is een uitgedeinde oude gemeente met een kerk op een heuvel. De straten rond de kerk zijn steil en smal en de helling is pittig. Maar wat een charme. Het oude oorspronkelijke deel van de gemeente is nooit ten prooi gevallen aan de betonwoede en dus nog quasi authentiek. Prachtig, charmant, heerlijk, de superlatieven doen het nog niet genoeg eer aan. Wat een mooie plek. En het moderne deel errond is niet te groot, niet te toeristisch en van alle gemakken voorzien. De strandboulevard is dan weer goed voorzien van leuke smaakvolle zaken, wat hier aan de Spaanse kust eerder zeldzaam is.

De haven is al helemaal ons ding. Niet te groot, maar brede vaargangen, goed beschut en perfect aanvaarbaar, zelfs met zwaar weer. De prijs is ook hier niet bepaald goedkoop, maar in vergelijking met de andere havens die ik hiervoor besprak, is deze z’n geld meer dan waard. Zeker in combinatie met Altea Stad. Het is zo goed bevallen dat we de intentie hebben om elk jaar in het voorjaar hier  naartoe te komen. Tussen Februari en Mei is het nog laagseizoen, maar het weer is hier geweldig. Altea heeft een microklimaat. En de prijs voor het hoogseizoen gaat in deze haven pas in vanaf juni. In sommige andere havens is het omslagmoment vroeger, namelijk rond Semana Santa, oftewel, de paasweek.

Jan vertrekt en Marcel stapt op. De eerste keer dat ik met hem alleen aan boord ben. Marcel aka Willie Wortel, is, net als Jan een McGuyver en bedenkt creatieve oplossingen aan boord voor allerlei kleine ongemakken. Verder is het fijn filosoferen met hem, alleen is ie niet zo zeevast.
De eerste 4 dagen lagen we verwaaid in de haven. Tot 45 kn wind in de haven; ja u leest het goed, 10 bft in de haven. Ik heb niet veel geslapen die bewuste nacht.
Dinsdag 24 april vertrekken we richting Calpe. Een kort tochtje maar ideaal voor Marcel om even in te slingeren.
Op onze tocht naar Denia krijgen we toch meer wind dan wat is voorspeld. Dik 30 kn. Vooral de 2,5-3 m hoge golven speelde hem parten. En daar stond ik weer, aan de zeereling, mijn hand geklemd rond het harnas van een zwemvest aan de lage kant van de boot. Gelukkig was de ellende van arme Marcel van korte duur. Maar ook in deze periode kan het flink spoken. Ten getuige, deze foto van het log op een onrustige nacht in de haven. Gelukkig waren de andere dagen zonnig en heerlijk zeilweer. Te weinig zeildagen, maar wel een supertijd gehad!